Gordzio i Monsik

Jakiś czas temu odeszła Lola,świnka morska.Chorowała biedaczka,syn karmił ją pipetą,bo miała problemy z ząbkami. Potem dłuższy czas czuła się dobrze,umarła niespodziewanie.
Któregoś dnia syn trafił w internecie na dom tymczasowy  dla świnek w Sztumie. I od razu znalazł  rodzeństwo,które przypadło do serca wszystkim. Po załatwieniu formalności przez internet wyruszyli do Sztumu,to z Warszawy spora odległość. W taki sposób dwaj bracia ; Gordon i Mons znależli swoich ludzi.
poznałam rodzeństwo kiedy juz od dwu tygodni byli w nowym domu. Z przerażeniem słuchałam opowieści,jak zabrano ich od  hodowcy węża, dla którego mieli być posiłkiem.

Fotka jest niewyrażna,bo chłopcy są bardzo jeszcze nieufni i płochliwi. Tu na co wieczornym wybiegu gdzie zaczynają już po trochu hasać. Przykryte stołeczki są azylem,kiedy coś je przepłoszy. W ciągu dnia przebywają w wielkiej klatce,gdzie maja swoje leżaczki. Są piękne i takie bezbronne. Hodowcę węża zamknęłabym w klatce z lwem. Może zdążyłby zrozumieć,co czułyby te maluchy w paszczy węża.

Trochę Warszawy

Dawno mnie tu nie było.Zaglądałam na znajome blogi ale nie zawsze zostawiałam ślad a pisać po prostu nie
mogłam. Kompletna blokada. Moja codzienność przytłacza mnie coraz mocniej, beznadzieja z każdego kąta  szczerzy się głupawym uśmiechem a ja, mając świadomość,że lepiej już było przestaję ogarniać przestrzeń wokół siebie.
Żeby złapać oddech z duszą na ramieniu( bo dwa futerka zostawiam) 14. .IV pojechałam do Warszawy.
Następnego dnia  ruszyłam na włóczęgę.  Pogoda idealna,słońce,ciepło.

 Tradycyjnie Stare Miasto. To miejsce w Warszawie jest mi najbardziej bliskie.

 Widok na Trasę

 Tablice upamiętniające ofiary katastrofy.

 Tablica pamięci Lecha Kaczyńskiego

Nie chciałabym,zeby stanął tu jakikolwiek inny pomnik.

 Na Woli

 Pomnik poświęcony ofiarom wielkiego głodu na Ukrainie, bo oczywiście odwiedziłam Dziadków  na Wolskim cmentarzu.
Za dwa dni muszę wracać do domu. Niechętnie i z lękiem ale futerka czekają,mam nadzieję,w zdrowiu.