Smutna rocznica

Dziś mija rok  od chwili,kiedy odeszła Polunia.   Dobra,empatyczna ,przyjazna wobec całego świata, bardzo schorowana. Bardzo nam jej brak. Kojo, której  matkowała do dziś nie nie doszła do siebie. Jest smutna,apatyczna,widać,że tęskni. Poluni nie sposób było nie lubić. Jej wielkie brązowe oczy patrzyły na wszystkich przyjaznie i ciepło.Była niezwykle przywiązana do córki,której zresztą zawdzięczała życie i zdawała się o tym wiedzieć. Była to wielka,wzajemna miłość.
Może patrzysz dziś na nas zza  Tęczowego mostu,może też tęsknisz za nami.? Jak ci tam, Poluniu?