Suwalski Kaziuk

Niedziela minęła pod znakiem Kaziuka.

Kaziuk to doroczny jarmark w dniu imienin Kazimierza Kaziukowa tradycja liczy sobie ponad 400 lat,w Suwałkach jarmark odbył się po raz 17.   Wspólna dla Polski i Litwy tradycja czczenia św. Kazimierza,patrona Metropolii Wileńskiej i  Wielkiego Księstwa Litewskiego,której suwalszczyzna była częścią do 1795  przetrwała do dziś.Kaziuki odbywają się w parafiach  i kościołach pod wezwaniem św. Kazimierza.

Kościół św. Kazimierza

 Wielkanocne palmy,ogromny wybór, od malutkich po metrowe,wszystkie piękne.

Kaziuk bez bankucchena,czyli sękacza? Niemozliwe! Kiedyś sękacze pieczone były na specjalnych walcach umieszczonych nad paleniskiem ,walec był obracany ręcznie,na walec polewało się ciasto,ogień z paleniska umiejętnie podsycany zapiekał ciasto warstwami a lejące się nierównomiernym strumieniem ciasto układało  w malownicze sęki. dziś  robi się to na elektrycznych rożnach,chociaż receptura pozostała ta sama.Sękacze są róznej wielkości.Duży sękacz wymaga m.i. 30 jaj i kilograma masła. Z Litwy całkiem niedawno zapożyczyliśmy "mrowisko"- tu stoi obok sękaczy,takie niewielkie. Ciasto wygląda tak,jakby sklejono kilkanaście chruścików ,w ich  ramionach  znajdują się rodzynki,co przypomina mrówki  w mrowisku. Ciasto smaczne ale b. tłuste.  Sękacza nie lubię ale mrowisko,nie powiem,nawet bardzo!

 Pisanki,jedna 5 zł,ale tyle przy nich pracy,że nie mogą być tańsze.

 Miód z własnej pasieki

 Wędliny domowej roboty,pachną obłędnie .

Sery własnej roboty,bardzo drogie i jak dla mnie niesmaczne. Ale amatorów nie brakuje!

                             Chleb,pachnie prawdziwym chlebem .I jeszcze raz sękacze.

Trochę słodyczy.

                                         

                                                   I cała Kaziukowa reszta

                                           W końcu kupiłam palmę
       

                                   

 I wygląda na to,że przybiję ją gwożdziem do sufitu!