Za progiem-jesień

Dzisiejszy dzień paskudny, zachmurzony, owiewany lodowatym wiatrem.
Miałam zaplanowane na dziś odwiedziny na ogrodowej,naszykowaną torbę jedzenia,więc nie bacząc na paskudna pogodę - poczłapałam. Na mój widok wyległy z krzaków  głodomory i one nakarmiłam w pierwszym rzędzie. Potem poszłam do rekonwalescentów.
Figiel i Józio czują się już lepiej,zakatarzony okazał się Kazio. Feromony,które ufundowałam Figielkowi nie sprawdziły się,ale Figiel pomału chyba godzi się z obecnością Kazia bo już nie wyje pod drzwiami, żeby go wypuścić. To piękny kot,z pewnością spokrewniony z brytyjczykiem. patrzy na świat i ludzi  z góry, z lekką pogardą,nieprzenikniony jak sfinks. Nie lubi miziania i głaskania.

 Józio nieśmiały i nieduży,trochę jeszcze łzawią mu oczka, ale już  lepiej. Józio jest czarny,ma białe slipki.

Kazio rośnie,będzie dorodnym kocurem, wszędobylski, ciekawski, juz czuje się kierownikiem,strach pomysleć co będzie,kiedy nabierze krzepy.

Kojo,zdominowano przez stado futerek,nie może się odnależć po śmierci Poleczki. Nie ma ochoty do zabawy, często się zamyśla,ale Kazia akceptuje a ten cwaniak to wykorzystuje.

No i królewna Beksia. Zawsze na uboczu,nie lubi kiedy się ją zaczepia. Swego czasu bardzo ciężko przeżyła pojawienie się Figla:, przestała jeść, zaczynała się depresja. Na szczęście wet szybko się zorientował i umiał pomóc.

Wyniuniałam towarzystwo,zrobiłam trochę fotek i pora wracać do mojej królewny. Będę na niej testować feromony,które nie  pomogły Figlowi. Za dwa tygodnie jadę  w Polskę ,Kocia zawsze to przeżywa, może pomogą jej przetrwać te feromony.