Dziś są moje urodziny...

Każde kolejne  nastrajają coraz bardziej nostalgicznie, bo wiadomo- gdzieś tam się czai sucha kostucha, ta miss wykidajło... A zdaje się tak niedawno sprawiłam niespodziankę rodzicom wracającym z teatru :urodziłam się niemal w biegu i  tak słaba,że  natychmiast ochrzczono mnie z wody, bo ranka miałam nie doczekać. Okazało sie jednak,ze jestem uparta i pazerna na życie.Przetrwałam bez inkubatora, sprzętu Jurka Owsiaka, i innych cudów- niewidów. Taka selekcja naturalna. Upór pozostał,pazerność też i tak sobie żyję i żyję, raz lepiej ,raz gorzej.zaliczam wzloty i upadki, jak to w życiu.  Jedno jest niezmienne od lat: pamięć i życzenia moich najbliższych. Piękna laurka  hand made, mam ich już całe pudło,przygotowuje je córka i są to małe dzieła sztuki ,życzenia od wnuczek, które pamiętają nie tylko  o urodzinach  babci.

 Urodzinowy kwiatek nie ma prawa stać w zasięgu pazurków moich futer.

Boguś natychmiast zainteresował się  kwiatkiem i  zaczął kombinować, jakby tu i co by tu,żeby chociaż powąchać.

Z kwiatkiem się nie udało, to może chociaż kontrola stołu, przy którym zasiądą urodzinowi goście?

Mela na brewerie Bogusiowe patrzy z góry  ale  niewykluczone ,że zaraz niego  dołączy i ogon w ogon zaczną szaleć .

Tymczasem za oknem znowu zimowy Armagedon. W nocy -20, w dzień- -12. Dawno nie było tu takiej zimy. Szkoda zwierząt ,cierpią i głód i zimno. Tyle ich już zamarzło, a przcież  to nie koniec mrozów i śniegu.Szkoda,ze media nie nagłasniają potrzeby pomocy bezdomnym zwierzętom. a i kościół  mógłby  przemówić w ich imieniu. 

Mimo tęgiego mrozu Suwałki grały z Orkiestrą. A mnie się marzy podobna orkiestra na rzecz naszych braci młodszych.