Trochę mi brak Babci Ludwiki......

Moja Babcia miała na imię Julia. Byłam Jej ukochaną wnuczką.Babcia zdążyła poznać moje dzieci, zdążyła być Prababcią. One nie pamiętają, ale szczęśliwie są zdjęcia. Byłam z Babcią i Dziadkiem bardzo związana. Dziadkowie  byli  repatriantami. Zostawili  cały dobytek i kawał życia za białoruską granicą. W Polsce osiedli  w Warszawie. Moi rodzice  zamieszkali  z nami w  Legnicy ale dla nas wędrówka się nie skończyła. Co jakiś czasem przenosiliśmy się  do kolejnych miast. Ale kiedy tylko było to mozliwe przyjeżdżał po mnie Dziadek Borys{dziś Dzień Dziadka}i wiózł mnie do Warszawy, na ul Miodową .Dzięki Dziadkom, ich miłości, trosce, opiece miałam namiastkę szczęśliwego dzieciństwa. Babcia była na moim ślubie,Dziadek już chory ,musiał zostać w domu. Kiedy moja córka skończyła dwa lata pojechaliśmy w odwiedziny do Dziadków.Dziadek,niestety już nie poznał mnie i był przekonany,że mała dziewczynka to ja. Wkrótce zmarł. Babcia odwiedziła mnie dwukrotnie w Szklarskiej Porębie, gdzie mieszkałam i pracowałam,poznała wtedy swego kolejnego prawnuka, mego syna,miał trochę ponad rok. Babcia zmarła tak cichutko i dyskretnie jak żyła -we śnie. Oboje prawosławni, pochowani na cmentarzu wolskim w Warszawie. Odwiedzam Ich tak często jak mogę. Cmentarz wolski dla mnie porównywalny jest z Powązkami. Wiekowe drzewa, pomniki pamiętające  XVIIIw, cisza, spokój ,przemykające wśród zieleni wiewiórki, ogromne sroki, świergot ptaków  zmusza do chwili refleksji, zadumania sie, wspomnienia tych, ktorzy odeszli w niebyt. Memento mori.

O dziadkach myślę często. Swoim wnuczkom staram się oddać to co otrzymałam od Nich....

 Babcia Julia

Babcia Julia z wnukami:Tadeusz, Andrzej i ja, Barbara

 

Tu spoczywają  moi Dziadkowie: Julia, Borys Kuczyńscy.