Ech,życie....

Smutny,bardzo smutny dzień.Przegrał z rakiem mój znajomy,Józio. Znałam Go od bardzo dawna,był dobrym,serdecznym,ciepłym człowiekiem.Przeżył  wiele lat  z żoną Jasią,wychowali  fajną córkę,doczekali wnuczki Matysi. Byli dobrym, wspierającym się,bardzo sobie oddanym małżeństwem. Jedno bez drugiego nie ruszało się na krok. A od wczoraj Jasia jest sama, tak bardzo mi jej żal,jakie będą jej święta,jakie dalsze życie bez tej opoki jaką był Józio. Zagubiona ,zapłakana  , bezradna,taka krucha i mała,patrzyła jak wóz pogrzebowy zabiera jej Józia do kaplicy. Płakałam razem z nią.....