Trochę o Frani

Po raz któryś stwierdzam,że kocia rozpuszczona jest do granic niemożliwości. Dyryguje personelem ,a jeżeli jej życzenie nie jest spełniane natychmiast rozdaje bolesne gryzy i jeszcze boleśniejsze miaukoty.
Bardzo przydałoby się jej towarzystwo,przynajmniej ja tak uważam,ale jest to niemożliwe z kilku powodów.
Jest jeszcze za zimno,żeby wylegiwać się na balkonie i płoszyć gołębie,chociaż pierwsze próby już są.
Za parę dni wyniosę na balkon drugą kuwetę,bo kocia,odkąd jest u mnie zadecydowała,że od wiosny do póżnej jesieni Qpowe sprawy załatwia na balkonie,reszta w mieszkaniu.Kiedyś,na samym początku naczytałam się mądrych porad i kupiłam Frani drapak. Pokazywałam jej jak się go używa,zachęcałam,nawiałam.Wredne kocisko siadało,patrzyło i śmiało mi się prosto w nos. Drapało zupełnie co innego i drapak poszedł w "koty znajome".
Rozebrałam więc starą wersalkę i zrobiłam dwa drapaki. Oby zyskały uznanie,są duże,wygodne,można po nich pobiegać lub poleżeć ,są przenośne.

To jest też drapak,bardzo lubiany,bo można ,wydrapawszy co trzeba wspiąć się na poręcz i skoczyć na sąsiedni fotel.

 Od biedy można też użyć drapaka zastępczego,czyli nowej wersalki:

Kiedy pazurki wydrapane można się powspinać. Najlepsze dla uprawiania wspinaczki są szafki kuchenne.

Następnie kontrola,bo obowiązuje zasada ograniczonego zaufania.

Teraz wybór właściwej lektury i chwila odpoczynku przy niej.