Radość o poranku

Lubimy z Kocią bardzo wczesne poranki na balkonie.Między 5 a 6 ,kiedy i wewnątrz i na zewnątrz jest cisza, nie wydziera się inwektywami  przyszłość narodu,nie brzęczy natręnie nielubiany telewizor.Słychać  za to pisk jaskółek,które uwijają się niziutko,jeszcze jest miły chłodek,bo balkon od zachodu, można zebrać spokojnie myśli,pomiziać Kocię ,pogapić się na na obracające się śmigi parku wiatrowego widoczne z balkonu i wygodnie rozsiadłszy się na leżaku powoli delektować-ja kawą,Kocia swoją trawką-nie,nie TĄ-kocią trawką! Kocia z tęsknotą patrzy na jaskółki,gdyby nie siatka pofrunęłaby za nimi.A ja znów mam wyrzuty sumienia,że zabrałam jej wolność.Już chyba nie pamięta ,kiedy biegała za swoją mamą,piękną czarna kocicą przejmująco piszcząc,kiedy nie mogła sforsować płotka ogródkowego.A ja się bałam,że jakiś łobuz potraktuje ją kamieniem,co jest normą,bo koty to szkodniki i trzeba je pacyfikować.