Kicha Krzycha

Tak tę regionalną potrawę nazwał kiedyś  mój syn i tak zostało. Kicha Krzycha czyli kiszka ziemniaczana to potrawa białoruska-- "kiszka bulbiannaja".
Przyjęła się w kuchni podlaskiej i występuje jako danie regionalne. W kuchni podlaskiej jest sporo dań ziemniaczanych jako,ze region biedny,ziemie nieurodzajne,świniaka biło się dwa razy w roku,mięso od swiąt grudniowych musiało starczyć do wielkanocy. Nie brakowało jedynie ziemniaków. Ponieważ nie było zamrażarek mięso przeznaczano na kiełbasy,wędliny a resztę  układało w faskach,beczułkach itp. i zalewało solanką o wielkim stęzeniu.
Przed gotowaniem trzeba było moczyć je  w wodzie,bo inaczej tego zjeść się nie dało.Kuchnia podlaska była monotonna, z warzyw  kapusta kiszona,ogórki,czasem buraki. No i ziemniaki. Kiszkę pierwszy raz jadłam po zamieszkaniu w malownicznej ale niezbyt przyjaznej wsi Giby k. Sejn. Owszem,była niezła ale ja  robię ją po swojemu. Kiszkę robi się z surowych,drobno startych ziemniaków-"bulby",jak mawiali miejscowi, cebuli przysmażonej ze słoniną,boczkiem lub podgardlem, jajka i mąki. Ja nie daję cebuli,zamiast mąki-łyżkę- dwie kaszy gryczanej i bardzo dużo słoninki ze skwarkami. Taką masą napycha się wieprzowe jelita ,nie za mocno,bo kiszka popęka ,układa się na blasze,ja okładam plastrami słoniny wierzch kiszek,nakłuwam dość gęsto igłą i do piekarnika! Oczywiście nie można zapomnieć o soli,pieprzu,można dodać majeranku.
Jest to danie pyszne ale cholesterotwórcze wybitnie.Robię je teraz rzadko,bo tarcie ziemniaków sprawia mi spory problem no i jednak ta słoninka.....
Niedawno był syn, upomniał się,  no i kicha Krzycha jako żywo musiała być!